کاروان لشکرگونه تیم دوومیدانی نوجوانان( نه آنچنان خالص) بالاخره بازگشت وبه سلامتی مورداستقبال سردوگرم مسئولین(؟)قرار گرفت.جادارد که تقدیری شوداززحمات وتلاشهای این نوجوانان که اغلب درسطحی بالاتر ازحدبضاعت وامکانات خود ظاهر شدندوحاصل تلاش خود راهم علی القاعده کسب کردند.باحفظ احترام به تلاش این عزیزان وارزش نهادن به دستاوردهای ایشان باید گفت که مسکوت ماندن ارزشیابی ونقد عملکردکمیته فنی تیمهای ملی فدراسیون( البته چنانچه این کمیته وجود خارجی ورسمی ومستقل به رأی داشته باشد) راجایز ندانسته ودراین راستااز سخنگوی این کمیته سؤالی دارم وآن اینست که: جناب عالی درمصاحبه اخیرتان اذعان به عدم نتیجه گیری مطلوب تیم ده نفره اعزامی به باکوداشتید وپس از آن اظهار میدارید از این ببعد اعزام ها کیفی خواهد بود وچکیده بهترین نفرات راهی مسابقات می شوند.

جناب سخنگو جناب عالی که همواره پیشینه ۵۵ ساله خود را دردوومیدانی یدک میکشید وبه آن افتخار میکنید پس از اینهمه سال که قریب به عمری میباشدخود به تنهایی به این نتیجه رسیده اید یا کسی هم کمکتان کرده است؟ برادرعزیزبارها بمراتب دراین سالها توسط کارشناسان وپیشکسوتان بی ادعا ودلسوز این انتقاد به فدراسیون واردبوده که: فرصت سوزی تاکی؟ روش آزمون وخطا تاکی؟ بهره نبردن از خردجمعی تا کی؟ به هدر دادن بودجه وبیت المال تا کجا؟ خیره سری وخود محوری تا کی؟ وگوش شنوایی نیست وحتما میبایستی برای درک چنین مواردی فرصت ها سوخته شود ٬ بیت المال به هدر برود٬ نوجوانان به یک رده سنی بالاتر وبدون نتیجه گیری صعود کنند٬ امیدها به یأس مبدل شود تاآقایان با اینهمه ادعا متوجه شوند که منبعد اعزام ها باید کیفی باشد یقین تابحال سلیقه ای ٬ مغرضانه٬ وکیلویی بوده(!!؟)این نوجوانان گناهی ندارند که با این وضع اقتصادی بد خانواده ها واین امکانات ناچیز وتجهیزات فرسوده ودراین فضای تاریک که بر دوومیدانی کشور سیطره پیداکرده بیش ازاین از آنها توقع داشته باشیم.

تاکی باید دوندگان تاوان ندانم کاری ها ونداشتن مدیریت صحیح شما را بدهند مگر شما برای آنها چه تسهیلات وامکانات مادی وآموزشی وتدارکات تیمی را فراهم کرده اید که به محض بازگشت تیمها پشت چند نفر که نتیجه خوبی گرفته اند پوشش گرفته وبقیه را از دم تیغ میگذرانید بدون اینکه حرمت وارزش آنها را حفظ کنید.یاد آور میشوم که همین تیم نوجوانان اگر زود تر بسته میشد ودر یکی دومسابقه تدارکاتی همپایه یکی در داخل ویکی درخارج شرکت میکردند بااتکا به نفس وآمادگی بیشتر ومیزان استرس پایین تردرمسابقات میتوانستند ورود کنند وکمتر شاهد حذف وخطا وزمین خوردن وپایین تر از رکورد شخصی ظاهر شدن بودیم.وسخن آخر باید بگویم نتایج ضعیف المپیک رانادیده گرفتید وهمچنین مسابقات همبستگی کشورهای مسلمان را وحال بدتان نمی آید که چهار مدال برنز ویک نقره حاصل یک بسیج سی نفره را برای خود کارنامه درخشانی قلمداد کرده وجشن بگیرید.واقعا بعضی ها که دوران طلایی دوومیدانی کشور را دیده اند چگونه اینهمه ذوق زده شده اند ؟ نمیدانم.

منبع: انجمن تلگرام سایت خبرگزاری دوومیدانی ایران